این پست را ســــــکوت می کنم تو بنویس !

              چه تراژدی غمناکی است

            وقتی

      برای همه کست

        هیچکس نباشی

آموخته ام که خداعشق است

وعشق تنهاخداست

آموخته ام که وقتی ناامیدمی شوم

خداباتمام عظمتش

 عاشقانه انتظارمی کشد دوباره به رحمت او امیدوارشوم

آموخته ام اگرتاکنون به آنچه خواستم نرسیدم

خدابرایم بهترش رادرنظرگرفته

آموخته ام که زندگی دشواراست

ولی من ازاوسخت ترم...

و من چقدر دلم می خواهد همه داستانهای پروانه ها را بدانم که بی نهایت بار درنامه ها و شعر ها
در شعله ها سوختند
تا سند سوختن نویسنده شان باشند
پروانه ها
آخ
تصور کن
آن ها در اندیشه چیزی مبهم
که انعکاس لرزانی از حس ترس و امید را
در ذهن کوچک و رنگارنگشان می رقصاند به گلها نزدیک می شوند
یادم می آید
روزگاری ساده لوحانه
صحرا به صحرا
و بهار به بهار
دانه دانه بنفشه های وحشی را یک دسته می کردم

عشق را چگونه می شود نوشت
در گذر این لحظات پرشتاب شبانه
که به غفلت آن سوال بی جواب گذشت

دیگر حتی فرصت دروغ هم برایم باقی نمانده است
وگرنه چشمانم را می بستم و به آوازی گوش میدادم که در آن دلی می خواند
من تو را
او را
کسی را دوست می دارم

باز باران....؟باز باران باترانه/میخورد بر بام خانه یادم امد کربلارا دشت پر شور بلا راگردش یک ظهر غمگین گرم خونین لرزش طفلان نالانزیر تیغ و نیزه ها را با صدای گریه های کودکانه دراین صحرای سوزان می دود طفلی سه ساله پر زناله

دلشکسته پای تخته...باز باران قطره قطره

میچکد از چوب محمل اخ باران... کی بباری بر طن عطشان یاران تر کند از ان گلو را اخ باران.. اخ باران...

پیراهن عزای تو جوشن کبیر ماست

ذکر سلام برتو دعای مجیر ماست

هر کس براین لباس عزا طعنه میزند

فردا برای یک نخ انهم اسیر ماست

 جانم فدای پیرهن تکه تکه اش ان کشته به هامون امیر ماست

پیراهن عزای تو جوشن کبیر ماست

ذکر سلام برتو دعای مجیر ماست

هر کس براین لباس عزا تعنه میزند

فردا برای یک نخ انهم اسیر ماست

جانمم فدای پیرهن تکه تکه اش ان کشته فتاده به هامون امیر ماست

ای ساروان آهسته ران کز دیده دریا میرود از شهر زهرا (س)نیمه شب فرزند زهرا(س) میرود

منزل به منزل کاروان گردیده در صحرا روان با ناله و اه فغان تنهای تنها میرود

ای اسمان اختر نشان بنگر برای بذل جان ماه بنی هاشم روان با ماه لیلا میرود

زینب(س) شده محمل نشین با ناله های اتشین

منزل به منزل کوه به کوه

صحرا به صحرا میرود

با آب طلا نام حسین(ع) قاب کنید

بانام حسین(ع)یادی ازآب کنید

خواهید که سربلند و جاویید شوید تا اخر عمر تکیه به ارباب کنید

عالم همه محو گل رخسار حسین است

ذرات جهان در عجب از کار حسین است

دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش 

یعنی که خدای تو عزادار حسین است